Τετάρτη 22 Απριλίου 2015



Ντροπή

Ε ναι...το άφησα τόσο τούτο 'δω, κι ένιωσα συναισθηματικά να αποκολλώμαι, δεν το διάβαζα, δεν το κοίταζα πια καν, ντρεπόμουνα, αλλά ας το πάρουμε λίγο από την αρχή, την όποια...ο φίλος μου ο Γιώργος είχε δυο-τρία blogs, έγραφε, έπαιζε μουσική, εκφραζόταν, κι ήταν αυτός που με παρακινούσε να φτιάξω κι εγώ ένα, να τα λέω, κι αυτός ήταν βέβαια που μου το έφτιαξε, γιατί το να απαντάω σε κάποιες ερωτήσεις προτίμησης δε μετράει θαρρώ, λίγο καιρό αργότερα καθώς η τεμπελιά κι η φαντασίωση απείρου κόπου και τρομερής τεχνογνωσίας είχαν συμβάλλει σε ένα ακόμα τίποτα, κι έγινε τούτο δω το μπλογκ, που όταν το ονοματίζω έτσι με ελληνικά μου φέρνει στο νου ένα ποτό, πράσινο, πηχτό, δυνατό πολύ, στα όρια μεταξύ οξέος και αηδίας, θέλω να το πιω όμως, συνελήφθη για να το πω πιο ακριβώς, γιατί δεν είχε τίποτα μέσα του, μέχρι που μήνες μετά, θέλω να πιστεύω λιγότερους από εννέα, ναι, λιγότερους από εννέα, στο γραφείο ήμουνα, απόγευμα, και διαβάζω ένα από αυτά τα πολλά αποσπάσματα σοφίας, αποστάγματα αλήθειας, που αναρτώνται αρκετά συχνά "αν δεν νιώθεις να γράψεις... δεν είσαι συγγραφέας αν δεν...." κάτι τέτοιο τέλοσπάντων το οποίο κέντρισε ένα νεύρο και πρωτογεννήθηκε ο Βαγγάν..,,Μετά μου άρεσα και μετά με ψιλοσιχάθηκα...όλα μες στο πρόγραμμα είναι ίσως...ξανάμαι εδώ για απολογία, γιατί το προσπάθησα πάλι πριν τρεις μήνες, αλλά ήμουν λίγο μεθυσμένος κι έπεσα για ύπνο, κι όταν ξύπνησα κάτι πάτησα και τα έχασα, κάτι εν πλήρη συνειδήσει έσβησε κάτι ασυνείδητο, δεν έχει σημασία, συγνώμη λοιπόν, γιατί τούτο΄δω σαν παιδάκι μου ήρθε και το καταδίκασα σε ατροφία ενώ είχα να του δώσω, το μυστικό ήταν στην αλλαγή της τροφής..γι' αυτό λοιπόν τώρα θα ΄ναι πιο ημερολογιακό και μακάρι να ήξερα και τί άλλο...

2 σχόλια:

  1. Γραφε ρε. Και μπράβο για την αυτοκριτική. Κ μπράβο μου αν τελικά τα κατάφερα. (Είμαι ο Γιώργος για όσους...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ok,that's smart;and vibrant.Πάλλεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή